የጠፉት ልጆች ምሳሌ ሉቃስ 15:11-32:: ክፍል አንድ

እንዲህም አለ፦ አንድ ሰው ሁለት ልጆች ነበሩት።

ይህ ምሳሌ በተለምዶ << የጠፋው ልጅ ምሳሌ>> ተብሎ ነው የሚጠራው:: በነገራችን ላይ ስያሜው የመተርጉማን ነው እንጂ የወንጌል ወይም የጌታ አይደለም:: ጌታ ምሳሌውን የሚጀምረው አንድ ሰው ሁለት ልጆች ነበሩት ነው የሚለው:: ይህ የምሳሌው መክፈቻ በታሪኩ ውስጥ ስላሉት ሦስት ዋና ገጸ ባህርያት ይነግረናል:: አንድ ስለአባት ሁለተኛ ስለታናሽ ልጅ እና በመጨረሻም ስለ ታላቁ ልጅ:: ስለሆነም ታሪኩን ለመዳሰስ ከአባትየው ብንጀምር ደስ ይለኛል::

ይህን ታሪክ ላይ ላዩን ስንመለከት የሁለቱ ልጆች ታሪክ ይምሰል እንጂ የታሪኩ ዋና እምብርት አባትየው ነው:: አባትየው ከ12 ጊዜ በላይ ሲጠቀስ በልጆቹ በኩል ደግሞ በተዘዋዋሪ በብዛት ተጠቅሶአል:: ሉቃስ በዚህ ታሪክ ላይ ከምንም በላይ ሊያጎላን የሚፈልገው ይህ አባት ለልጆቹ ምን ያህል ፍቅር እንዳለው እና ፍቅሩንም ለሁለቱ ልጆች እንደገለጠ ይነግረናል:: ታሪኩን በጥንቃቄ ከተከታተልነው ሁለቱ ልጆች እነማን እንደሆኑ እንመለከታለን:: መጀመሪያ የታናሹን ልጅ ታሪክ እንመልከት


12 ከእነርሱም ታናሹ አባቱን። አባቴ ሆይ፥ ከገንዘብህ የሚደርሰኝን ክፍል ስጠኝ አለው። ገንዘቡንም አካፈላቸው።

ይህን የመጀመሪያውን ክፍል በዚያ ዘመን የነበሩ ሰዎች ሲሰሙ ምን ያህል ድንጋጤ እንደሚሰማቸው አልነግራችሁም:: ምክንያቱም የታናሹ ጥያቄ ሁለት ታላላቅ ስህተቶችን የያዘ ነው:: በዚያን ዘመንም ሆነ አሁንም ውርስ ከሞት በኋላ ነው:: ስለሆነም አባት ገና በህይወት እያለ የሚደርሰኝን ስጠኝ ማለት ለአባት ታላቅ ስድብ ነው:: ይህ ማለት አባቴ ሆይ እስከ ዛሬ ብዙ ጠበቅሁኝ አንተ አትሞትም:: አሁን ግን አንተን ማየት ስለሰለቸኝ አንተን አልፈልግህም ገንዘብህን ግን ስጠኝ ማለት ነው:: አስተውሉ <<ገንዘብህ>> ነው ያለው: እንጂ ገንዘቤን ስጠኝ አላለም:: ገንዘቡ የአባቱ ነው:: በሁለተኛ ደረጃ ይህ ታናሹ ልጅ የኖረን ይትበኻል ያፈረሰ ነው:: በዚያን ዘመን ይትበሃል የመጀመሪያው ወራሽ በኩር ልጁ ነው:: ታላቁ ልጅ ነው:: ሆኖም ታላቁ ልጅ እያለ ነው ታናሹ የጠየቀው:: ሌላ አባት ቢሆን ኖሮ በዚህ ልጁ ድርጊት አዝኖ እና ተናዶ ከልጅነት ይፍቀው ነበር ይህ አባት ግን እንዲ አላደረገም:: ምንም እንኳ አባቱን በጸያፍ ጥያቄ ቢያስነውርም ምንም እንኳ የታላቅ ወንድሙን ክብር ቢጋፋም አባትየው ግን አባቱ የልጁን ጥያቄ ሲፈጽምለት እናያለን::

13 ከጥቂት ቀንም በኋላ ታናሹ ልጅ ገንዘቡን ሁሉ ሰብስቦ ወደ ሩቅ አገር ሄደ፥ ከዚያም እያባከነ ገዘቡን በተነ።

የአባቱ ቸርነት ግን ይህን ታናሽ ልጅ ወደ ማስተዋል አላመጣውም ነበር:: እንዲያውም በአባቱ ለጋስነት መጠን ኃጢአትን ማድረግን ፈለግ:: የአባቱን ጸጋ አባከነ በተነ:: ወደሩቅ አገር የሄደው ምናልባትም የአባቱን ተግሳጽ ላለመስማት ይሆናል:: ወደ ሩቅ አገር የሄደው አባቱ እንዳይመለከተው ይሆናል:: ለማንኛውም የሄደበት አገር ግን የፍሬ ሳይሆን የብክነት የማከማቸት ሳይሆን የመበተን አገር ነበር::

እነዚህ ጥቅሶች ላይ ቆም እንድርግና እግዚአብሔር ለልጆቹ የሚሰጠውን ጸጋ እናስተውል:: በማቴዎስ 5:45 ላይ የሚገርም ነገር ይነግረናል:: << እርሱ በክፎዎችና በበጎዎች ላይ ፀሐይን ያወጣልና፥ በጻድቃንና በኃጢአተኞችም ላይ ዝናቡን ያዘንባልና።>> ማለት እግዚአብሔር ጸጋውን ሲሰጥ ጸሎትን ሲመልስ ለሁሉም ልጆቹ ነው:: እደግመዋለሁ ለሁሉም ልጆቹ ነው:: ጥያቄው ግን በተሰጠን ጤንነት በተሰጠን የጸሎት መልስ በተሰጠን ዕድሜ ምን ሰራንበት:: ይህ ልጅ ሊሰጠው የማይገባውን ጸጋ ለእርሱ የማይገባውን ጸጋ እንደተሰጠው ተመልከቱ:: ነገር ግን የተባለው << ከዚያም እያባከነ ገንዘቡን በተነ::>>

የእግዚአብሔርን ጸጋ መቀበል የጸሎትን መልስ ማግኘት: በእግዚአብሔር ክንድ መፈወስ አንድ ነገር ነው:: ታላቁ ነገር ግን ከባለጸጋው አምላክ ይህን ቸርነት ይህን ፍቅር ይህን ሰውን መውደድ ከተቀበልን በኋላ ምን አደረግነው ነው:: በእግዚአብሔር ቤት በቆየሁባቸው አጭር እድሜዬ ከእግዚአብሔር ታላላቅ ጸጋዎችን የተቀበሉ ሰዎችን አይቼአለሁ:: ሲቀድሱ ሰውን ወደሰማየ ሰማያት የሚወስዱ ማኅሌቱ ውስጥ ሲገቡ አንዱ የሃያና የሰላሳ ሰው ኃይልና ውበት ያላቸው:: ሲሰብኩ አፍ የሚያስከፍቱ:: ከምእመናንም አይቼአለሁ:: የፈውስ የትምህርት የእውቀት ጸጋ የሰጣቸው:: ነገር ግን በዚያው መጠን ደግሞ እንዚያ ሰዎች እንዴት እንደወደቁ አይቻለሁ:: በእግዚአብሔር ቤት ጸጋውን መቀበል ብቻ ሳይሆን በዚያ ጸጋ መኖር ታላቅ ነገር ነው::

14 ሁሉንም ከከሰረ በኋላ በዚያች አገር ጽኑ ራብ ሆነ፥ እርሱም ይጨነቅ ጀመር።

ይህ ልጅ መቀበሉን እንጂ መኖሩን አላወቀበትም:: ስለሆነም ከሰረ:: መቀበልን እንጂ መኖርን ያላወቁ ለማግኘት ሩቅ አትሂዱ ሎተሪ እጣ የደረሳቸው ሰዎችን ጠይቁ:: የሚበዙቱ መቀበልን ብቻ ያወቁ ናቸው:: ሃሊውድ በቢሊየኖች የሚንቀሳቀስ ኢንዱስትሪ ነው:: የሚበዙቱ ግን መቀበልን ብቻ የሚያውቁ ናቸው:: ብዙዎች የትረስት ፈንድ ልጆች መቀበልን ብቻ የሚያውቁ ስለሆኑ ህይወታቸው በሚያሳዝን ሁኔታ ተቀጥፎአል:: ወይም ከስሮአል::

ይህ ረሃብ መንፈሳው ረሃብን የሚያመልክት ነው:: የእግዚአብሔርን ቃል ረሃብ የሚያመለክት ነው:: << እነሆ፥ በምድር ላይ ራብን የምሰድድበት ዘመን ይመጣል፥ ይላል ጌታ እግዚአብሔር እርሱም የእግዚአብሔርን ቃል ከመስማት እንጂ እንጀራን ከመራብና ውኃን ከመጠማት አይደለም።>> አሞጽ 8:11::

15 ሄዶም ከዚያች አገር ሰዎች ከአንዱ ጋር ተዳበለ፥ እርሱም እሪያ ሊያሰማራ ወደ ሜዳ ሰደደው።16 እሪያዎችም ከሚበሉት አሰር ሊጠግብ ይመኝ ነበር፥ የሚሰጠውም አልነበረም።

ይህ ታሪክ እየተነገረ ያለው ለእስራኤላውያን ነው::በመሆኑም ይህን የልጁን ድርጊት ሲሰሙ ሳያስደነግጣቸው አይቀርም:: ምክንያቱም ልጁ ምን ያህል ችግር ውስጥ እንደገባ የሚገልጥ ነው:: በእነርሱ ዘንድ እሪያን መንካት እንኳ የሚያረክስ ነው:: በመሆኑም መብላት ብቻ ሳይሆን ማርባትም ክልክል ነው:: ከአባቱ ጸጋ ከአባቱ ቤት ስለወደቀ ይህ ልጅ የእሪያዎች እረኛ ሆነ:: ይህ ብቻ አይደለም አንዴ ከእግዚአብሔር ጸጋና ከእግዚአብሔር ፍቅር ሰው ሲወድቅ የሚሆነውን ተመልከቱ:: ጴጥሮስ ክሪሶሎጎስ እንዳለው << ይህ በአባቱ ላይ መታመንን እምቢ ያለና ራሱን ለባእድ ያስገዛ>> ነው:: በመሆኑም << ባለጸጋ መጋቢ ከሆነው አባቱ ሮጦ ከጽኑ ፈራጅ ዘንድ አደረ:: >> የኃጢአት አስከፊነት ሰውን ፍጹም ማንነቱን እንዲረሳ ማድረጉ ነው:: ያ ክብርና የባለቤትነት ክብር ፍጹም ስለተረሳ አሁን እሪያዎቹ ከሚበሉት መብላት እንዲመኝ አደረገው::

እሪያዎች ቅጠላ ቅጠል ብቻ ሳይሆን ያገኙትን ሁሉ የሚበሉ ናቸው:: ምግብ ፍለጋ መሬቱን ሁሉ ስለሚያነፈንፉ አካባቢያቸውን ሁሉ ያጨቀዩታል:: ያን የተጨማለቀ አሰር መመኘቱ ሳያንስ መጽሐፍ የሚለን እርሱን እንኳ << የሚሰጠው አልነበረም:: >>

17 ወደ ልቡም ተመልሶ እንዲህ አለ፦ እንጀራ የሚተርፋቸው የአባቴ ሞያተኞች ስንት ናቸው? እኔ ግን ከዚህ በራብ እጠፋለሁ።

ቀደም ብለን እንዳልነው በኃጢአት ዓለም ውስጥ ያለ ሰው የሚለየው ከሰማያዊ አባቱ ብቻ ሳይሆን ከእውነተኛው ማንነቱም ነው:: በመሆኑም ጌታ በምሳሌው የጠፋው ልጅ የአባቱን ቤት ያሰበበትን ወቅት ወደልቡ የተመለሰበት ወቅት አደረገው:: በምን ምክንያት ወደ ልቡ ተመለሰ? እንዴት ተመለሰ ብለን ስንጠይቅ ፍሎክሴኒዩስ ወይም ፊልክስዩስ የተባለው የቤተ ክርስቲያን አባት እንደተናገረው ከሆነ ምንም እንኳ በኃጢአት አለም ቢሆንም እግዚአብሔር አባትነቱን አልነፈገውም:: ምንም እንኳ ከእርሱ ፊት ሸሽቶ ወደ ሩቅ አገር ቢሄድም አባቱ አልረሳውም:: ወደ እውነተኛ ማንነታችን ስንመለስ የመጀመሪያው የምንገነዘበው ነገር ቢኖር የሕይወታችንን ዓላማ ነው:: እስከዛሬ ይህ ልጅ የጠፋ ልጅ ነው:: ይህ ልጅ አባካኝ ልጅ ነው:: ይህ ልጅ በመጨረሻ የአሳማ እረኛ ነው:: አሁን ግን ወደ ልቡ ሲመለስ << አባቴ>> አለ:: ማለት የባለጸጋው የርህሩሁ አባት ልጅ እንደሆነ አስተዋለ::

18 ተነሥቼም ወደ አባቴ እሄዳለሁና። አባቴ ሆይ፥ በሰማይና በፊትህ በደልሁ፥19 ወደ ፊትም ልጅህ ልባል አይገባኝም፤ ከሞያተኞችህ እንደ አንዱ አድርገኝ እለዋለሁ።20 ተነሥቶም ወደ አባቱ መጣ።

ይህ ክፍል የእውነተኛ ንስሐ ምንነትን የሚያመለክት ነው:: እውነተኛ ንስሐ ቁርጥ የሆነ ውሳኔ ኃጢአተኝነትን ማመንና መጸጸት እንዲሁም በመጨረሻ ፍጹም መመለስን የያዘ ነው:: በመጀመሪያ ያለው ተነሥቼ ወደ አባቴ እሄዳለሁ:: ማለት ይህ ያለሁበት የውርደት ኑሮ ይብቃ:: ይህ ያለሁበት የሃዘንና የጭንቀት ኑሮ ያብቃ አለ:: ወደ አባቴ እመለሳለሁ::

ይህ ስለራሳችን ቆም ብለን የምናስብበት መሆን አለብን:: በምን አይነት ህይወት እንዳለን ራሳችንን እንመርመር :: እግዚአብሔርን በማያስደስትና የተፈጠርንበትን ታላቅ ዓላማ የማያገናዝብ ርኩሰትና ኃጢአት ውስጥ ካለን ግን ዛሬ የውሳኔ ጊዜ ይሁንልን::

ወደአባቴ ዘንድ እሄዳለሁ ብቻ ሳይሆን ይህ ልጅ አባቱን ምን ያህል እንደበደለው ተገንዝቦ ነበር በመሆኑ አባቱን << አባቴ ሆይ በሰማይና በምድር በደልሁህ >> እንደሚለው ተናገረ:: ምክንያተኝነትን መጣል አንዱ የንስሐ ምልክት ነው:: የኃጢአታችን ክብደት የሚሰማን የአምላካችንን ፍቅርና ውለታ ሲገባን ነው:: ለኛ ያለው ርህራሄው ቸርነቱ ሲገባን ነው:: ያን ጊዜ << አባቴ ሆይ በሰማይና በምድር በደልሁህ>> በዘመናችን ክልሼ ከሆነው << አበስኩ ገብርኩ >> ውጪ በእውነተኛ መንገድ ስህተቱን ኃጢአቱን የሚያምን እየጠፋ ስለመጣ ይቅርታን የሚጠይቅ የለም:: ይህ ልጅ ያደረገውን ግን ተመልከቱ:: ወደ አባቱ ቤት ለመመለስ ሲወስን አብሮ እውቅና የሰጠው ነገር ቢኖር ምን ያህል አባቱን መበደሉን ነበር::

ይህ ወደሚቀጥለው ክፍል ያመጣልናል:: እውነተኛ የሆነ የኃጢአት ወቀሳ በልቡ ስላረፈ ፍጹም ጸጸትም አድሮበት ነበር:: በመሆኑም << ልጅህ ልባል አይገባኝም>> እለዋለሁ አለ:: ይህን ንግግር እውነተኛ የሆነውን የልጁን ስህተት መጠን የሚያሳይ ነው:: ቀደም ብለን እንዳልነው አባቱ በፍቅሩ ባያልፈው ኖሮ የልጁ ድርጊት ከልጅነት የሚያስፍቀው ነበረ:: ይህ አሁን ስለገባው አባቴ ልጅህ ልባል አይገባኝም እለዋለሁ አለ:: ጸጸት ብቻውን የትም እንደማያደርስ ከይሁዳ ፍጻሜ አይተነዋል:: የዚህ ልጅ ጸጸት በአባቱ ፍቅር ዙሪያ ያጠነጠነ ነው::

ከወሰነ ኃጢአተኝነቱን ከተገነዘበና ከተጸጸተ በኋላ የመጨረሻውን እርምጃ ተጓዘ:: ያም ወደ ሸሸው አባቱ መምጣቱ ነበር:: ጌታ ይህን ሲነግረን << ተነስቶም ወደ አባቱ መጣ>> ይለናል:: ይህ እጅግ ወሳኝ የሆነ እርምጃ ነው:: ቁጭ ብለን ንስሐ ብንገባ ቁጭ ብለን ብንጸጸት የወሰንነውን ተግባራዊ ካላደረግን ማለትም ወደ እግዚአብሔር ካልቀረብን እውነተኛ የሆነውን የሕይወት ለውጥ አናገኝም:: ለዚህም ነው ያዕቆብ በመልእክቱ << እንግዲህ ለእግዚአብሔር ተገዙ፤ ዲያብሎስን ግን ተቃወሙ ከእናንተም ይሸሻል፤8 ወደ እግዚአብሔር ቅረቡ ወደ እናንተም ይቀርባል። እናንተ ኃጢአተኞች፥ እጆቻችሁን አንጹ፤ ሁለት አሳብም ያላችሁ እናንተ፥ ልባችሁን አጥሩ።>> በማለት የተናገረው:: ያዕቆብ 4:7-8::

የሉቃስ ወንጌል 15 የጠፋው በግና የጠፋው ድሪም

1 ቀራጮችና ኃጢአተኞችም ሁሉ ሊሰሙት ወደ እርሱ ይቀርቡ ነበር።2 ፈሪሳውያንና ጻፎችም። ይህስ ኃጢአተኞችን ይቀበላል ከእነርሱም ጋር ይበላል ብለው እርስ በርሳቸው አንጐራጐሩ።

ቅዱስ ጳውሎስ በሕይወቱ መጨረሻ ዘመን ላይ ለተወዳጁ ልጁ ለጢሞቴዎስ በላከው መልእክቱ ላይ የወንጌልን ማዕከላዊ መልእክት ከራሱ የሕይወት ታሪክ ጋር አነጻጽሮ ሲናገር << ኃጢአተኞችን ሊያድን ክርስቶስ ኢየሱስ ወደ ዓለም መጣ የሚለው ቃል የታመነና ሁሉ እንዲቀበሉት የተገባ ነው፤ ከኃጢአተኞችም ዋና እኔ ነኝ፤>> ብሎ ነበር:: 1 ጢሞቴዎስ 1፥15:: የእግዚአብሔር ልጅ በሥጋ መገለጥ የእግዚአብሔር ልጅ ወደ ዓለም መምጣት ኃጢአተኞችን ለማዳን ነው:: ይህ አዳኝ የሆነው ጌታ በማህጸነ ማርያም ሳይጸነስ ይህ ተልእኮው በእግዚአብሔር መልአክ ተነግሮ ነበር:: << ልጅም ትወልዳለች፤ እርሱ ሕዝቡን ከኃጢአታቸው ያድናቸዋልና ስሙን ኢየሱስ ትለዋለህ።>> ማቴዎስ 1:21:: አስተውሉ ኢየሱስ ወይም መድኃኒት የሚለው ስም ጌታ ኃጢአተኞችን ለማዳን መምጣቱን የሚያመለክት ነው::

በእነዚህ ሁለት ቁጥሮች ላይ እንደምናየው ፈሪሳውያንና ጸሐፍት ያንጎራጎሩትና የተቆጡት ጌታ የመጣበትን ይህን ታላቅ ዓላማ ስላከናወነ ነበር:: ጌታ ኢየሱስ ባለበት ስፍራ የኃጢአት ሸክም የከበደባቸው የኃጢአት ደመወዝ ያስፈራቸው የኃጢአት ቀስት ያቆሰላቸው ይሰበሰቡ ነበር:: በድን ባለበት አሞሮች ይሰበሰባሉ እንደተባለ ጌታ ባለበት ስፍራ ዓለም የናቀቻቸውና ያቃለለቻቸው በሃይማኖተኞች ዘንድ ስፍራ የሌላቸው ሰውዎች በጌታ ዙሪያ ይሰበሰቡ ነበር:: አጋንንት ያሰሩአቸው ነጻነትን ሽተው ይሰበሰቡ ነበር:: በኃጢአት ባርነት ያሉ እና መውጫ በሩ የጠፋባቸው መንገዱን በሩን ሽተው ይሰበሰቡ ነበር::

ባለፈው ሳምንት እንዳየነው ጌታ እግዚአብሔር ህዝቡን በህይወት መንገድ እንዲያሰማሩ የሾማቸው እረኞች ያደረጉትን አይተናል:: በሕዝቅኤል አፍ ራሱ እግዚአብሔር እንደነገረን እንደነገረን እረኞች ራሳቸውን ነበር ያሰማሩት:: እረኞቹ በጎቹን ይጠቀሙባቸው ነበር እንጂ በጎቹን አያሰማሩም ነበር:: <<ጮማውን ትበላላችሁ ጠጕሩንም ትለብሳላችሁ፥ የወፈሩትን ታርዳላችሁ በጎቹን ግን አታሰማሩም። የደከመውን አላጸናችሁትም የታመመውንም አላከማችሁትም የተሰበረውንም አልጠገናችሁትም የባዘነውንም አልመለሳችሁትም የጠፋውንም አልፈለጋችሁትም በኃይልና በጭቈናም ገዛችኋቸው።>> ሕዝቅኤል 34:3-4::

ጸሐፍት ፈሪሳውያን ያደረጉትን ይህን ነበር:: የራሳቸውን ሕግና መመሪያ አውጥተው ራሳቸውን ከሕዝቡ ፍጹም ለይተው ነበር:: እነርሱ ባሉበት ዓለም ውስጥ ከሌለ ሰው ጋር ምንም አይነት ግንኙነት የላቸውም ነበር:: እነርሱ ያወጡትን ሕግ የማይጠብቀውን ሰው << ያገሩ ሰው>> የሚል ስያሜ ሰጥተውት ነበር:: ስለዚያ ሰውም ያላቸው አመለካከት የሚያስገርም ነበር:: << ሰውየው ከአገሩ ሰው አንዱ ከሆነ ገንዘብህን በአደራ አታስቀምጥ:: ምንም አይነት ምስክርነት ከእርሱ አትቀበል:: ምስጢርህንም ለእርሱ አትንገር:: ወላጅ የሌላቸው ልጆች ባለአደራ አታድርገው:: ወገን የሚረዳበትን ገንዘብ በእርሱ ዘንድ አደራ አታስቀምጥ:: በመንገድ ከእርሱ ጋር አብረህ አትጓዝ::>> በአጭር ቃል ሰው አድርገህ አትቁጠረው እንደማለት ነው::

ይህ እንግዲህ ሕጉን አልጠበቁም ለተባሉት ለተራው ሕዝብ ነው:: በእነርሱ ላይ ይህን ያህል ልዩነት ካለ ቀራጮች ላይ ሊኖር የሚችለውን አመለካከት ከዚህ መገመት እንችላለን:: ቀራጮች ህዝባቸውን የከዱና አገሪቱን በቅኝ ገዢነት ከያዘው የሮማውያን መንግሥት ጋር የተባበሩ ባንዳዎች ናቸው:: በዚህ ብቻ አያበቃም ከሮማውያን ቀረጥ አስገባሪነታቸው ሌላ ባላቸው ሥልጣን ተጠቅመው ህዝቡን የሚበዘብዙ ነበሩ:: ኃጢአተኞችም እንዲሁ በሴተኛ አዳሪነት በሌብነት በሌላው ተሰማርተው የነበሩ ናቸው:: እነዚህ በሃይማኖተኞቹ ዘንድ ቦታ የሌላቸው ነበሩ:: በጌታ ዙሪያ ግን የሚሰበሰቡ ነበሩ::

ጌታ የፈሪሳውያንን ማጉረምረም እንደሰማ መልስ ይሆናቸው ዘንድ ሦስት ምሳሌ ሰጣቸው::
1. የጠፋው በግ ምሳሌ
2 የጠፋው ድሪም ምሳሌ
3. የጠፉት ልጆች ምሳሌ::

ባለፈው ሳምንት የጠፋው በግን ምሳሌ የእረኛውን መምጣት አስፈላጊነት እረኞች ተብለው ከተሾሙት አንጻር አይተናል::

እረኛው ዘጠና ዘጠኙን በጎች ትቶ አንዱን ለመፈለግ እንደሚሄድ ሁሉ የእረኞች አለቃ የሆነው ጌታ የጠፉት ለመፈለግ እንደመጣ ገልጦላቸዋል:: በዚህ ምሳሌ ላይ የእረኛውን ድርጊት በማየት ጌታ ለእኛ ያደረገው ነገር አብረን ልናሰላስል እንችላለን::

እረኛው የጠፋውን በግ ሊፈልግ መጥቶአል::
በአገራችንም ሆነ በመካከለኛው ምሥራቅ የእረኞች አስቸጋሪ ስራ ከብቶቻቸውን የሚያሰማሩት እንደአሜሪካ ካው ቦይስ ሰፊ በሆነ ሜዳ ላይ በፈረስ ሆነው ሳይሆን በገደል በተከበበች ታናሽ ሜዳ ላይ ነው:: በመሆኑም ሁል ጊዜ ዓይኖቻቸው ከብቶቻቸው ላይ መሆን አለበት:: ከብቶቻቸው ሲጠፉ ደግሞ እነርሱን ለማግኘት ከባድ የሆነ የጉልበትና የህይወት ዋጋ ይከፍላሉ:: አንዳንዴ ገደል ገብቶ መሰበርና መሞትም አለ::

ጌታ ለእኛ ያደረገው ምንድነው?
ሀ. መልካሙ እረኛ የጠፋውን በግ የሰው ልጅ ሊፈልግ መጥቶአል::
ጌታ ሰውን ለመፈለግ መምጣቱ ለሰው ልጆች ያለውን ወሰን የሌለው ምህረትና ቸርነት የገለጠ ነው:: አስተውሉ እረኛው ዘጠና ዘጠኝ በጎች አሉት:: በሌላ ቋንቋ ጌታ ሥፍር ቁጥር የሌላቸው ፍጥረቶች አሉት:: አንድ ታዋቂ የሆነ ሳይንቲስት እንደተናገረው የከዋክብቱ ቁጥር በውቅያኖሶች ዳርቻ ያሉት አሸዋዎች ቁጥር ጋር እኩል ነው:: ማለትም እንኳን የእርሱ ህልውና ፍጥረቱን እንኳ ለማሰብ የሚያስቸግር ነው :: ታዲያ ይህ ጌታ ለክብሩ ይህን ታላቅ ዓለም (ዩንቨርስ) እንኳ አያስፈልገውም:: ግን የሰው ዘርን ለመፈለግ መጣ:: የጠፋውን ለመፈለግ መጣ::
በእረኝነት የኖሩ እንደሚነግሩን በጎች ለማገድ የሚያስቸግሩ ፍጥረታት ናቸው:: አንዴ ከጠፉ ደግሞ መንገዳቸውን በቀላሉ አያገኙም:: እንደፍየል አይደሉም:: ወይም በብዙ ርቀት ውሃ እንደሚያሸቱ ግመሎች አይደሉም:: ሰውም እንደዚሁ ሆኖ ነበር:: ማቴዎስ እንደነገረን ጌታ ሰው ሆኖ በመጣ ጊዜ የሰው ልጅን ያገኘው በዚህ ሁኔታ ነበር:: <<ብዙ ሕዝብም ባየ ጊዜ፥ እረኛ እንደ ሌላቸው በጎች ተጨንቀው ተጥለውም ነበርና አዘነላቸው።>> ማቴዎስ 9:36:: ጴጥሮስም ስለነበርንበት ሁኔታ ሲናገር << እንደ በጎች ትቅበዘበዙ ነበር>> ብሎናል:: 1 ጴጥሮስ 2:25:: ጌታ ይህን የጠፋውን የሰው ልጅ ሊፈልገው መጣ::

ይህ የጠፋውን በግ ለማግኘት እረኛው ዋጋ ከፍሎአል:: ጌታ << መልካም እረኛ እኔ ነኝ። መልካም እረኛ ነፍሱን ስለ በጎቹ ያኖራል።>> በማለት በዮሐንስ 10:11 እንደተናገረው እኛን የጠፋነውን ለማግኘት ሕይወቱን ሰጥቶናል:: ይህም እርሱ ለእኛ ያለውን ፍቅር በግልጥ ያሳየ ነበር:: << ነፍሱን ስለ ወዳጆቹ ከመስጠት ይልቅ ከዚህ የሚበልጥ ፍቅር ለማንም የለውም።>> ዮሐንስ 15:13:: ስለሆነም ፍለጋው በፍቅር የተሞላ ፍጹም ዋጋ የተከፈለበትና የጠፋው እስኪገኝ ድረስ የቀጠለ ነበር::

እንዲሁ ንስሐ ከማያስፈልጋቸው ከዘጠና ዘጠኝ ጻድቃን ይልቅ ንስሐ በሚገባ በአንድ ኃጢአተኛ በሰማይ ደስታ ይሆናል።

ጠፍቶ የነበረው በግ መገኘት ታላቅ ደስታን ፈጥሮአል::

ይህ ለፈሪሳውያን ታላቅ ህመም የሆነ ቃል ነው:: በተለይ በዚህ ዘመን አክራሪነት የመንፈሳዊነት ምልክት በሆነበት አለም ላይ ይህ ታላቅ መሰናክል ነው:: ለአክራሪዎች (ለሙስሊም አክራሪዎች ብቻ ሳይሆን ለክርስቲያን አክራሪዎች) ኃጢአተኛ ሲታይ የመጀመሪያ የሚታያቸው ነገር ሰይፍና ድንጋይ ነው:: አክራሪ ሙስሊሞች ከቁርዓን እንደሚጠቅሱ ሁሉ አክራሪ ክርስቲያኖች ከመጽሐፍ ቅዱስ ጥቅስ አያጡም ጌታ ጅራፍ ይዞ መቅደስ መግባቱን ድርጊታቸውን ማጽደቂያ ያደርጉታል:: የማይጠቅሱት ግን ጅራፉ ለሰው መግረፊያ ሳይሆን እንሳሳቱን ከመቅደስ ለማባረሪያ መሆኑን ነው:: የማይጠቅሱት ሰይፍ መዝዞ ጀግንነቱን ሊያሳይ የነበረውን ደቀመዛሙር ሰይፍህን ወደሰገባው መልስ ማለቱን ነው:: የማይጠቅሱት ከሁሉም በላይ የማይጠቅሱት ክርስቶስ ኃጢአተኞችን ሊያድን መምጣቱን ነው:: ለነገሩ ጌታ ኃጢአተኞች የሚላቸውና ፈሪሳውያን ወይም የዛሬዎቹ አክራሪዎች ኃጢአተኞች የሚሉዋቸው የተለያዩ ናቸው:: ጌታ ኃጢአተኞች የሚላቸው ከእግዚአብሔር መንገድ የወጡትን ነው:: ከእግዚአብሔር ፈቃድ ውጪ ያሉትን ነው:: የዛሬዎቹ አክራሪዎች ሌሎችን ኃጢአተኞች የሚሉዋቸው እነርሱ ያወጡን ሕግ ሰዎች ስላልተከተሉላቸው ነው:: ሳውዲ ያለው አክራሪ ሴቱዋ መኪና ስለነዳች በድንጋይ ትወገር ሲል የኛው አክራሪ ደግሞ ሴቱዋ ጸጉርዋን ስላልተከናነበች በድንጋይ ትወገር ይላል:: ልዩነቱ አንደኛው ከቁርዓን ሌላው ከወንጌል መጥቀሳቸው ነው እንጂ ልዩነት የላቸውም:: መንፈሳቸው አንድ ነው:: ደም በማፍሰስ እግዚአብሔርን ደስ ማሰኘት::


ንስሐ በሚገባ በአንድ ኃጢአተኛ በሰማይ ደስታ ይሆናል።

በአክራሪዎች መንደር በአንድ ኃጢአተኛ ነው ብለው በሚያስቡት ሰው መሞት መወገር በጩቤ መወጋት ታላቅ ደስታ ነው:: በሰማያውያን መላእክት ግን በአንድ ኃጢአተኛ ንስሐ መግባት ታላቅ ደስታ ነው::

የጠፋው በግ መገኘት በጌታ ዘንድ በሰማያውን መላእክት ዘንድ ታላቅ ደስታ በመሆኑ አክራሪዎቹ ፈሪሳውያን በዚያች ሴት ኃጢአት ሲጠቋቆሙ ጌታ አምልኮዋን ስግደትዋን ተቀብሎ ኃጢአትሽ ተሰረየልሽ ወደ ቤትሽ በሰላም ሂጂ አላት:: ሌሎች እርኩስ ያሉዋትን እርስዋን እርሱ እግሩን እንድትስመው ፈቀደላት:: ሌሎች ቆሻሻ ያሉዋትን እርሱ በጸጉርዋ እንድታብሰው ፈቀደላት:: ሽቱዋን ብቻ አልወሰደም:: ሰውነትዋን ሊከብርበት ወደደ:: ክብር ይግባውና::

እርሱ ልጁን መፈወስ ስለፈለገ ከመንገዱ ቆሞ የልብሱን ዘርፍ የዳሰሰችውን ሴት ፈለገ:: አስራ ሁለት ዓመት የተደበቀችን አስራ ሁለት አመት የተሰደበችን አስራ ሁለት አመት እርኩስ የተባለችን ሴት ነይ ከጓዳሽ ውጪ አላት:: የድብቅ አምልኮዋን ወደ አደባባይ አወጣው:: የድብቅ ህይወት ይብቃሽ አላት:: እርኩስ እርኩስ መባል ይብቃሽ አላት:: እየተንቀጠቀጠች በፊቱ ቆመች:: እርሱ ግን በሰላም አሰናበታት:: እየፈራች በፊቱ ቆመች:: እርሱ ግን በማረጋጋት ላካት::

ንስሐ በሚገባ በአንድ ኃጢአተኛ በሰማይ ደስታ ይሆናል::

አክራሪዎች ኃጢአተኛ ሲያዩ ድንጋይ ነው የሚፈልጉት:: ለዚያውም እነርሱ ኃጢአተኛ ላሉት:: ጌታ ግን ኃጢአተኛ ሲያይ እምባ ነው የሚቀድመው:: አክራሪዎች እግዚአብሔር ከእነርሱ ጎን እንደሚሆንና ሐሳባቸውን እንደሚያጸድቅ ነው የሚያስቡት:: አንድ ቀን እንኳ ቆም ብለው የራሳቸውን መንፈሳዊ ሕይወት ለመመርመር ጊዜ የላቸውም:: ለዚህም ነው ያች በዝሙት የተያዘችውን ሴት ለመውገር ድንጋይ ይዘው የመጡት:: በነገራችን ላይ ወንዱን ይዘው አልመጡም:: ከእነርሱ አንዱ ነዋ:: ያችው መከረኛዋን ሴት ይዘው አመጡ ስለኃጢአተኝነትዋ እርግጠኞች ነበሩ:: የረሱት ነገር ግን ስለራሳቸው ነበር:: ጌታ ግን ከእናንተ ኃጢአት የሌለበት ይውገራት አላቸው:: ኃጢአት የሌለበት ይውገራት::

ጌታ በወንጌል እንዳደረገው በዚህም ዘመን መንፈስ ቅዱስ በህይወታችን ሲሰራ የመጀመሪያው ተግባር እውነተኛ ማንነታችንን እንድናስተውለን ያደርጋል:: ከሰው ኃጢአት ይልቅ የእግዚአብሔርን ምህረትና ፍቅር እንድንፈልግ ያደርጋል:: ከዚያም ለሰዎች ጌታ ያደረገልንን ምህረትና ቸርነት መንገር እንጀምራለን::

እነዚህም ሰዎች ከተሳሳተ መንገዳቸው ሲመለሱ እግዚአብሔር ያደረገልን ትዝ ስለሚለን ከሰማያውያኑ ጋር አብረን በኃጢአተኞች ንስሐ መግባት ደስ ይለናል::


ወይም አሥር ድሪም ያላት አንድ ድሪም ቢጠፋባት፥ መብራት አብርታ ቤትዋንም ጠርጋ እስክታገኘው ድረስ አጥብቃ የማትፈልግ ሴት ማን ናት?9 ባገኘችውም ጊዜ ወዳጆችዋንና ጐረቤቶችዋን በአንድነት ጠርታ። የጠፋውን ድሪሜን አግኝቼዋለሁና ከእኔ ጋር ደስ ይበላችሁ ትላቸዋለች።10 እላችኋለሁ፥ እንዲሁ ንስሐ በሚገባ በአንድ ኃጢአተኛ በእግዚአብሔር መላእክት ፊት ደስታ ይሆናል።

ስለዚህ አስር ድሪም ብዙዎች ብዙ ጽፈዋል::
በመጀመሪያ ልንገነዘበው የሚገባን በዚያ ወቅት ገንዘብ እጅግ ውድ ነው:: በእድሜ እጅግ የበለጠጉ አባቶች አንዳንዴ በጨዋታ መካከል ደመወዜ በአመት አምስት ብር ነበር ብለው ሲያወጉ መስማት ለዘመናችን ጆሮ ምን ያህል እንግዳ እንደሆነ እና በዚያን ወቅት ገንዘብ ምን ያህል አስፈላጊ እንደሆነ ይገባናል::

በሁለተኛ ደረጃ የዚያን ዘመን ኑሮ ከእጅ ወደ አፍ ስለሆነ አንድ ነገር ቢከሰት መጠባበቂያ የለም:: በመሆኑም በማያቋርጥ የረሃብ ስጋት ላይ ናቸው:: በዚህ ምንባብ የምናገኘው አሥር ድሪም ደግሞ የአስር ቀን ደመወዝን ስለሚያሳይ የችግር ቀንን ሊያስገፋ የሚችል ነው:: እነዚህ ሁለቱ ምክንያቶች ብቻ ይህች ሴት ለምን ይህን አስር ድሪም አጥብቃ እንድትፈልግ እንዳደረጋት ያሳየናል::

ከዚህም በተጨማሪ የዘመኑን ይትበሃል ያጠኑ የመጽሐፍ ቅዱስ ሊቃውንት እንደሚነግሩን ያገቡ ሴቶች ተቀጣጥሎ የተሰራ ድሪም የራስ ጌጥ አድርገው ያስሩ ነበር:: ይህ ጌጥ በሰርጓ ዕለት አባቷ ለሙሽሪት የሚሰጣት ነው:: ተራ ጌጥ አይደለም:: በጋብቻ ውስጥ ያለች ሴት መሆኑዋን ይገልጣል:: አንዳንድ ጊዜ በዝሙት የተያዙ ሴቶች የራስ ጌጡ ስለሚወሰድባቸው የራስ ጌጡ መጥፋት ለዚህች ሴት አስቸጋሪ ነበር::


ይህን ምሳሌ ጌታ ለፈሪሳውያን ሲነግራቸው እያላቸው ያለው እናንተ የምታንቋሽሹዋቸው ቀራጮችና ኃጢአተኞች ለኔ የክብሬ መገለጫዎች ናቸው:: ልክ ያች ሴት በጥንቃቄ መብራትዋን አብርታ ቤትዋን ጠርጋ ድሪሞቹዋን እስክታገኝ ድረስ አጥብቃ እንደምትፈልግ እነዚህንም አጥብቄ ለመፈለግ መጥቼአለሁ እያለ ነው::

ይህ ምሳሌ ከእግዚአብሔር የተለየ ሰው የሚኖርበትን ኑሮ የሚገልጥ ነው::
ድሪሙን ለመፈለግ ሴትየዋ መብራት ማብራት ነበረባት:: ይህ ማለት ድሪሙ የጠፋው በጨለማ ውስጥ ነው::የቱንም ያህል የዚህን ዓለም ዕውቀት ቢያሰባስብም ከእግዚአብሔር የተለየ ሰው በጨለማ ውስጥ ነው:: ለዚህም ነው የጠፋውን ሊፈልግ የመጣው አዳኝ << እኔ የዓለም ብርሃን ነኝ፤ የሚከተለኝ የሕይወት ብርሃን ይሆንለታል እንጂ በጨለማ አይመላለስም >> ያለው:: ዮሐንስ 8:22 ኢሳይያስ መሲሁ ክርስቶስ ከመምጣቱ በፊት ስለርሱ መምጣት ሲተነብይ ያለው ይህን ነበር:: << ነገር ግን ተጨንቃ ለነበረች ጨለማ አይሆንም። በመጀመሪያው ዘመን የዛብሎንንና የንፍታሌምን ምድር አቃለለ በኋለኛው ዘመን ግን በዮርዳኖስ ማዶ በባሕር መንገድ ያለውን የአሕዛብን ገሊላ ያከብራል። 2 በጨለማ የሄደ ሕዝብ ብርሃን አየ በሞት ጥላ አገርም ለኖሩ ብርሃን ወጣላቸው።>> ኢሳይያስ 9:1-2:: ማቴዎስም ይህንኑ ጠቅሶ በጨለማ ላሉት ጌታ ብርሃን እንደሆነ መስክሮአል:: ማቴዎስ 4:14::

ድሪሙን ለማግኘት ሴትየዋ ቤትዋን መጥረግ ነበረባት:: ቆሻሻውን ለማስወገድ:: በሰው ልጆች ላይ የተከመረውን የኃጢአት ቆሻሻ ለማስወገድ የበግ የላምና የጊደር ደም አልበቃም ነበር:: የአዳኙ ደም ያስፈልግ ነበር:: ወደቀደመ ክብራችን ወደቀደመ ውበታችን እንድንመለስ የእግዚአብሔርን ክብርና የእግዚአብሔርን ሐሳብ ከሸፈነን ግርዶሽ መውጣት ነበረብን:: << እነሆ፥ የእግዚአብሔር እጅ ከማዳን አላጠረችም፥ ጆሮውም ከመስማት አልደነቈረችም 2 ነገር ግን በደላችሁ በእናንተና በአምላካችሁ መካከል ለይታለች፥ እንዳይሰማም ኃጢአታችሁ ፊቱን ከእናንተ ሰውሮታል።>> ብሎ ነቢዩ ኢሳይያስ በም.59:1-2 እንደተናገረው ከዚህ ግርዶሽ ለመውጣት የኢየሱስ ክርስቶስ ደም ፈስሶልናል::

የጠፋው አስር ድሪም ምንም እንኳ ከፍተኛ ጥቅም ያለው ቢሆንም እስከጠፋ ድረስ አቧራ ከመሰብሰብ ውጭ ለምንም አይጠቅምም:: በተገኘ ጊዜ ግን ጥቅሙ ይገለጣል:: የሰውም በኃጢአት መውደቅ ያመጣው ነገር ቢኖር ይህን ነው:: በክብር የተፈጠረውና ለዘለዓለም ከአምላኩ ጋር እንዲኖር የተመረጠው የሰው ልጅ በጨለማ ተዋጠ ለኃጢአት ባሪያ ሆነ:: በመሆኑም ስለሰው ልጆች እግዚአብሔር በቃሉ ሲናገር << ጻድቅ የለም አንድ ስንኳ፤ አስተዋይም የለም፤ እግዚአብሔርንም የሚፈልግ የለም፤ ሁሉ ተሳስተዋል፥ በአንድነትም የማይጠቅሙ ሆነዋል፤ ቸርነት የሚያደርግ የለም፥ አንድ ስንኳ የለም። >> አለ:: ሮሜ 3:11-12::

ድሪሙ አቧራ ከመሰብሰብና በጨለማ ውስጥ ከመዛግ ከመበስበስ ያመለጠው ሲገኝ እንደሆነ ሁሉ እኛም በአምላካችን በመገኘታችን የተፈጠርንበትን መልካሙን ሥራ የምናደርግ ሆነናል:: ኤፌሶን 2:10::

ኢየሩሳሌም ኢየሩሳሌም ሉቃ 13:31-35

ፈሪሳውያን ለጌታ ኢየሱስ በማሰብ (አንዳንድ ደግ ፈሪሳውያን አይጠፉምና) ሄሮድስ ሊግድልህ ስለሚፈልግ እባክህ ከዚህ ዘወር በል ብለውት ሲመክሩት እናያለን:: ነገሥታት በምድራዊ ሥልጣናቸው ሥር ብዙ የሚታዘዝ ኃይል ስላላቸው የሚያስፈሩ ሊመስሉ ይችላሉ:: ሆኖም ግን የሥልጣናት ሁሉ ጌታ የሆነው እርሱ ሥልጣን ላላቸው የሚናገር ነው:: በመሆኑም ሄሮድስ በጌታ ኢየሱስ ሕይወት ላይ ሥልጣን እንደሌለውና ነገር ግን በአባቱ ፈቃድና በራሱ ፈቃድ ሞቱ በኢየሩሳሌም እንደሚሆን ይናገራል:: ሆኖም ግን የጌታን ልብ የሰበረው በተንኮሉና በክፋቱ በነፍሰ ገዳይነቱ ቀበሮ የተባለው የሄሮድስ ጌታን ለመግደል መሞከሩ ሳይሆን የኢየሩሳሌም መሲሁንና አዳኟን አለመቀበልዋ ነበር:: ዶሮ ጫጩቶቹዋን ከጭልፊት እንደምትሰውር በክንፎችዋ ከብርድ ሰውራ ሙቀት እንደምትሰጥ ጌታም ኢየሩሳሌምን ከሚመጣባት ፍርድ ለመሰወር ምን ያህል እንደፈለገና ነገር ግን ኢየሩሳሌም የጌታን ፍቅርን ለመቀበል እምቢተኛ እንደሆነች ይነግረናል::

ኢየሩሳሌም የአምላኩዋን ፍቅር እምቢ ብላ መግፋትዋ በስተኋላ በ70 ዓም ፍራሽ በፍራሽ እንድትሆን ልጆቹዋም በመላው ዓለም እንዲበተኑ አድርጎአል:: የጌታንም ልብ የሰበረው ይህ ሊመጣ ያለው የእግዚአብሔርን ፍርድ ለማየት አለመቻላቸው ነበር::

በአመዛኙ በሃይማኖታዊ ህይወታችን ብዙ የምንጨነቀው እግዚአብሔርን የምናስድስትባቸው ብለን ስላዘጋጀናቸው ነገሮች ነው:: ይህ ሁሉ ጥሩ ሆኖ ግን እኛው ባቆምናቸው ህጎች ወጎችና ሥርዓቶች ተውጠን ስንቀር ግን እግዚአብሔር ያዘጋጀልንን መልካም ነገር ለማየት ያቅተናል:: ዋናውን ነገር እንረሳዋለን:: ሌት ተቀን በጾም ሰውነታቸውን የሚያደክሙ ነገር ግን ወንድማቸውን ይቅር ለማለት የማይችሉ ሰዎች ብዙዎች ናቸው:: እንደ አገሬ ደብተራ ማኅሌተ እግዚአብሔርን አደርሳለሁ ብሎ በአምላኩ ፊት ቆሞ እርሱ ግን በዜማው ወዝ ምክንያት ከጓደኛው ጋር በመቋሚያ ይደባደባል:: ዋናውን ነገር መርሳት በትንሹ ነገር ላይ ዋጋ መክፈልን ያመጣል::

አምላኬ ከልቤ ይልቅ ቅርብ እንደሆነ ሳስተውል ከምንም በላይ ላደርግ የሚገባኝ ነገር ቢኖር የእርሱን ፍቅር የእርሱን ምህረት ለመቀበል ልቤን ማዘጋጀት ነው::

ጌታ ሆይ የሚድኑ ጥቂቶች ናቸውን? ሉቃ 13:22-35

በአገራችን የተለመደ ቀልድ አለ:: ሰውዬው ገሃነም ሲወርድ የንስሐ አባቱን ቀድመው ወርደው ያገኛቸዋል:: ደንግጦ አባቴ እርሶም እዚህ ሲላቸው እርሳቸውም ልጄ ዝም ብል ብፁዕ አባታችንም እዚህ ናቸው በማለት ጳጳሱም እዚህ መሆናቸውን ነገሩት:: ቀልድ ነው ነገር ግን ከፍ ያለ ቁም ነገር የያዘ ቀልድ ነው:: ለምዶብን የእግዚአብሔርን መንግሥት በምድራዊ መመዘኛዎችና በአፍአዊ ድርጊቶች ለማስቀመጥ እንሞክራለን:: በመሆኑም ብዙ ጊዜ በእግዚአብሔር ቤት ሥፍራ የምንሰጣቸው ሰዎች በእግዚአብሔር ዘንድ አንዳችም ቦታ የሌላቸውን ነው:: በዚህ ቦታ ጌታ ከባድ ጥያቄ ተጠይቆአል:: የሚድኑት ጥቂቶች ናቸውን? ጌታ የመለሰላቸው በሁለት መንገድ ነው:: አንደኛ በሩ ጠባብ ስለሆነ ተጋድሎ የሚጠይቅ ነው:: ምን ዓይነት ተጋድሎ ብለን ብንጠይቅ መልሱ በንስሐ ራስን መመርመርና በእግዚአብሔር ጸጋ ላይ መደገፍ ነው:: ሆኖም ግን ብዙዎች ወደዚያ የመዳን ሥፍራ ለመግባት ፈልገው እንደማይሳካላቸው ይነግረናል:: የቃል ኪዳን ልጆች ሆነው ከጸጋው ብርሃን ተቁዋዳሾች የሆኑ ማለትም ቃሉን የሰበኩ የዘመሩ በውጭ ሲጣሉ በአንጻሩ ደግሞ አመዛኙን የእድሜ ዘምናቸውን በኃጢአትና በዝሙት ያሳለፉ አመንዝራዎችና ቀራጮች እነዚያን የሃይማኖት ሰዎች ቀድመው በእግዚአብሔር መንግሥት ውስጥ ይገኛሉ:: እድሜ ልካቸውን ስመ እግዚአብሔርን ሲጠሩ የነበሩትን አላውቃችሁም እናንት አመጸኞች ከኔ ወግዱ ሲላቸው እነዚያን ደካሞች የሥነ ምግባር ምስኪኖችን ግን እናንት ቡሩካን ይላቸዋል:: ልዩነቱ ምንድነው ብንል ንስሐ ነው:: ፊተኞች ኋለኞች የሆኑት የተከፈተላቸውን የጸጋና የምህረት በር በሃይማኖተኝነት ትምክሀት በሥሥትና በትዕቢት ስለዘጉት ነው:: ዓይናቸው በሌሎች ሰዎች ኃጢአት ላይ ስለሆነ የራሳቸውን ኃጢአት ለማየት አልቻሉም::

ይህ የጌታ ማስጠንቀቂያ ምን ያሳስበናል? መለስ ብላችሁ እንደገና ጥቅሱን አንብቡት:: ጥያቄው የሚድኑት ጥቂቶች ናቸው ወይ? ነው:: ጥቂት ያደረገው የብዙዎች በቀላሉ መንገድ መሄድ ነው:: ማስመሰል ቀላል ነው:: የባህርይ ለውጥ ከባድ ነው:: የባህርይን ለውጥ ለማምጣት ደግሞ ከባድ ስልሆነብን የመንፈስ ቅዱስ እርዳታ ሊሰጠን ቃል ተገብቶልናል:: በመሆኑም በተከፈተውና ለእኛ በተሰጠን የጸጋና የምህረት ደጃፍ እንለፍ:: በጠባቡ መንገድ እንጋደል::

የእግዚአብሔርን መንግሥት በምን እመስላታለሁ? ሉቃ 13:18-21

ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ የአገልግሎቱ መነሻ ያደረገው መንግሥተ ሰማያት መቅረብዋንና በንስሐ ወደዚህች የእግዚአብሔር መንግሥት መግባት እንዳለብን በማወጅ ነው:: ይህች የእግዚአብሔር መንግሥት ያላትን ባህርይ ለማስረዳት ጌታ ኢየሱስ ሁለት ምሳሌዎችን ያቀርብልናል:: አንደኛዋ የሰናፍጭ ቅንጣት ናት:: ያች ታናሽ ዘር አድጋና ቅርንጫፎቹዋን ዘርግታ ለብዙዎች አዕዋፋት ማረፊያ እንደምትሆን እንዲሁ የእግዚአብሔር መንግሥትም የብዙዎች ሕይወት እረፍት ማግኝያ እንደምትሆን ነው:: ይህም ሊታወቅ በጌታ በትምህርቱ በፈውሱና በተአምራቱ ብዙዎች በሥቃይ የነበሩ አርፈዋል:: የነፍስ እረፍትን በትምህርቱ የሥጋ እረፍትንም በተአምራቱና በፈውሱ አግኝተዋል:: ሁለተኛው ምሳሌ የእርሾው ምሳሌ በዱቄት ውስጥ የተሽሽገ እርሾ ሊጡን በሙሉ እንደሚለውጥ ወደ እግዚአብሔር መንግሥት መግባትም የምድራዊ ድርጅት ጉዳይ ሳይሆን ከፍተኛ የሆነ የባህርይ ለውጥ የሚያመጣ ነው:: ምን ዓይነት ባህርይ ብሎ የሚጠይቅ ሰው ቢኖር በዚሁ በሉቃስ የሜዳው ስብከት የተባለውንና በማቴዎስ የተራራው ስብከት ተብሎ የሚታወቀውን ማየት ነው:: ጌታ በተራራው ስብከት ሊያሳይ የፈለገው የእግዚአብሔር መንግሥት ዜጎች የሆኑ ሰዎች የሚኖራቸው የህይወት ለውጥን ነው:: በእግዚአብሔር መንግሥት ውስጥ ሆነን አፍአዊ ክርስቲያን መሆን አንችልም:: በእግዚአብሔር መንግሥት ውስጥ ሆነን በዓለማዊ አስተሳሰብ ውስጥ አንዳክርም:: እርሾው ማለትም ያ ሰማያዊ አሳብ ሙሉ በሙሉ ይለውጠናል::